UA-66923109-1

Polskie Towarzystwo Badania Bólu

Polish Association for the Study of Pain

Polskie Towarzystwo Badania Bólu

Polish Association for the Study of Pain

PTBB

16 stycznia 2021 roku zmarł we Wrocławiu dr n. med. Sylwester Mordarski - anestezjolog, członek Polskiego Towarzystwa Badania Bólu, ceniony za działalność zawodową, naukową i dydaktyczną.

Dr Sylwester Mordarski studiował medycynę w Gdańsku w latach 1968-1974.

Po studiach związał się z Dolnym Śląskiem. Szkolenie specjalizacyjne z anestezjologii i intensywnej terapii odbywał w Wałbrzychu. Pracując tam opublikował swoje pierwsze artykuły naukowe i zainteresował się leczeniem bólu. Zaczął wykonywać zabiegi blokad nerwów aż po bardzo zaawansowane zabiegi neuroliz czyli chemicznego niszczenia nerwów w bólu nowotworowym. Ponieważ nie dysponował w Wałbrzychu odpowiednim sprzętem rentgenowskim wymyślił modyfikację tak zwanego przezaortalnego umieszczania igły punkcyjnej we właściwym miejscu. Dopiero kilka lat później technika ta opublikowana została w światowym piśmiennictwie przez lekarzy włoskich jako ich własne wielkie odkrycie.

W poszukiwaniu dalszych możliwości rozwoju zawodowego i naukowego przeniósł się do Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii we Wrocławiu i rozpoczął pracę 01.12.1989 r. Trafił na dobry moment bo w niedługim czasie w Klinice zorganizowana została wielodyscyplinarna Poradnia Leczenia Bólu. Wkrótce dr Mordarski objął jej kierownictwo i tą ścieżką podążał przez całą karierę zawodową.

Doświadczenia zebrane z wykonywania blokad neurolitycznych wykonywanych w Wałbrzychu a potem we Wrocławiu pozwoliły mu w 1993r. na obronę pracy doktorskiej pt. „Neuroliza alkoholowa splotu słonecznego w przebiegu nieoperacyjnych nowotworów trzustki, wątroby i żołądka” i uzyskanie  stanowiska adiunkta Uczelni.

Przez następne ćwierć wieku doskonalił swoje umiejętności w medycynie bólu uzyskując wysoką pozycje dydaktyczną, naukową i zawodową. Jego osiągnięcia warte są przypomnienia.

Był uzdolnionym i zaangażowanym nauczycielem. Nauczył podstaw medycyny bólu wielu lekarzy i wiele pielęgniarek nie tylko z terenu Dolnego Śląska. Angażował się mocno w  szkolenie studentów. Był utalentowanym wykładowcą i zapraszano go na wiele ważnych specjalistycznych  konferencji i kongresów poświęconych tematyce bólu a także na wiele spotkań innych specjalności gdzie popularyzował problematykę bólu wśród personelu medycznego (Ryc.1).

W czasie pracy w Poradni Bólu rozwinął znacznie swój dorobek naukowy. Obejmuje on 92 pozycje: 80 publikacje i 12 streszczeń. Imponujący jest rozmiar zainteresowań obejmujący niemal cały obszar gałęzi wiedzy medycznej nazywanej obecnie medycyną bólu. Początkowo koncentrował się na ocenie skuteczności blokad nerwów różnego rodzaju, stąd seria publikacji o leczeniu neuralgii nerwu trójdzielnego we współpracy z chirurgami szczękowymi. Potem zajął się badaniami klinicznej przydatności opioidów. W  2000r. opublikował pionierskie w piśmiennictwie polskim prace na temat własnych doświadczeń w leczeniu opioidami bólu nienowotworowego – temat do dzisiaj bardzo ważny i aktualny. Dalsze zainteresowania owocowały artykułami na temat bólu neuropatycznego a także różnych psychologicznych i społecznych aspektów znaczenia bólu. Część publikacji, także współautorstwo podręczników i rozdziały w nich napisane, mają charakter popularyzacyjny, niezmiernie istotny dla środowiska medycznego i niemedycznego. Najważniejsze prace, w piśmiennictwie zagranicznym ze znaczącymi wartościami współczynnika IF, dotyczyły analizy skuteczności i bezpieczeństwa przezskórnego podawania opioidów w bólach nowotworowych i nienowotworowych. W 2014r podjął postępowanie o nadanie stopnia naukowego doktora habilitowanego. Postępowania tego nie zakończył a wydaje się, że na zwłokę wpłynęła jego zasadnicza zawodowa pasja jaką było leczenie pacjentów.

Pacjenci go uwielbiali a przez to utrudniali karierę naukową. Było ich niezmiernie dużo a „Sylwek” (jak go nazywali przyjaciele) nie potrafił odmówić cierpiącym. Dlatego przyjmował i w uniwersyteckiej Poradni i w innych miejscach aktywności zawodowej. Był doskonałym praktykiem. Miał gruntowną wiedzę, wysokiej klasy zdolności manualne i ogromną cierpliwość. Jego ciepło i łatwość kontaktu z ludźmi cierpiącymi z powodu bólu była powszechnie znana i wysoko ceniona.  Oprócz zaawansowanych blokad jak m.in. neuroliza splotu skrzydłowo-podniebiennego do swego repertuaru wprowadził w 2011r termolezję,  a w 2012r kriolezję (Ryc. 2). 

Był osobą bardzo dobrze znaną, lubianą i szanowaną w całej Polsce w środowisku medycznym zajmującym się bólem,. Działał w Polskim Towarzystwie Badania Bólu i był bardzo wysoko ceniony przez kolejne Zarządy Towarzystwa. Jego bardzo wysoka pozycja w naszym kraju jako znawcy zagadnienia bólu powodowała, że był w tej dziedzinie ambasadorem Wrocławia i  Dolnego Śląska.

Po przejściu na emeryturę na Uniwersytecie Medycznym kontynuował działalność usługową w Państwowym Szpitalu Klinicznym. Po połączeniu szpitali klinicznych Poradnia, którą kierował przez ponad ćwierć wieku, została zlikwidowana. Dał się namówić na współpracę w nowej Poradni Leczenia Bólu na terenie Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu na ul. Borowskiej. Przyjmował tam pacjentów, dzielił się swoją szeroką wiedzą z personelem medycznym, jak za dawnych czasów. Aż przyszła zima 2020 a z nią choroba, dla niego ostatnia.

Andrzej Kübler.

ryc. 1 ryc. 2