wg. mp.pl
MZ, RCL, BPP, PAP
Opublikowane dziś rozporządzenie w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu to bardzo ważny dokument dla 8,5 mln cierpiących osób – powiedział minister zdrowia Adam Niedzielski podczas konferencji prasowej w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu.
- Rozporządzenie określa metody oceny bólu, monitorowanie skuteczności leczenia bólu oraz obowiązek prowadzenia postępowania terapeutycznego mający na celu łagodzenie i leczenie bólu
- Karta oceny natężenia bólu uwzględni informacje dotyczące: lokalizacji, charakteru bólu i natężenia bólu, rozpoznania i zaleceń terapeutycznych oraz stosowanych leków przeciwbólowych i ich skuteczności
- Standard dotyczy nie tylko podmiotów wyspecjalizowanych w leczeniu bólu, lecz wszystkich podmiotów leczniczych
- Poradnie leczenia bólu będą stanowiły niejako „centra referencyjne”
– Standard organizacyjny leczenia bólu przewlekłego umożliwi ustalenie ścieżki postępowania dla pacjenta. Konieczne będzie sporządzanie karty oceny natężenia bólu dołączanej do dokumentacji medycznej – dodał szef resortu zdrowia.
Standard organizacyjny leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych to efekt współpracy Polskiego Towarzystwa Badania Bólu, Fundacji Eksperci dla Zdrowia z MZ.
– Leczenie bólu jest miarą jakości systemu opieki zdrowotnej – stwierdził Rzecznik Praw Pacjenta Bartłomiej Chmielowiec. – Rozporządzenie to gwarancja uprawnień pacjenta do leczenia bólu, niezależnie od przyczyny, wieku czy miejsca zamieszkania – uznał.
– W przypadku każdego chorego ból będzie traktowany jako piąty parametr życiowy i trafi do dokumentacji, tak jak np. pomiary temperatury czy ciśnienia tętniczego – powiedziała prezes Polskiego Towarzystwa Badania Bólu dr n. med. Magdalena Kocot-Kępska. – Bardzo istotne jest badanie pacjenta, podczas którego lekarz może znaleźć potwierdzenie objawów bólowych opisywanych przez pacjenta w wywiadzie – dodała.
– Oczywiście lekarze podstawowej opieki medyczne zawsze będą ta pierwszą linią, natomiast w obwodzie jest poradnia leczenia bólu, gdzie pacjent powinien być skierowany wtedy, gdy leczenie pierwszego wyboru jest nieskuteczne, albo powoduje objawy niepożądane - zastrzegła prezes.
Zaznaczyła, że ból to choroba, której nie widać i pacjenci często boją się o niej mówić lekarzowi. – Boją się może tego lekceważącego czasem podejścia, ale miejmy nadzieję i liczymy na to, że to się zmieni – mówiła.
– Rozporządzenie podniesie standard życia osób zmagających się z bólem, a tych w Polsce są miliony – podkreśliła konsultant krajowa w dziedzinie medycyny rodzinnej dr hab. n. med. Agnieszka Mastalerz-Migas.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych określa:
- metody oceny bólu, tj.: badanie podmiotowe i przedmiotowe, skale oceny bólu (numeryczna, słowna, obrazkowa, wzrokowo-analogowa), badania pomocnicze
- monitorowanie skuteczności leczenia bólu, tj.: ocenę natężenia bólu, ocenę osiągnięcia ulgi w bólu w wyniku zastosowanego leczenia, ocenę stopnia stosowania się pacjenta do zaleceń terapeutycznych, ocenę wystąpienia działań niepożądanych po zastosowaniu wdrożonego leczenia, ocenę skuteczności leczenia działań niepożądanych, rozważenie modyfikacji leczenia w odpowiedzi na wystąpienie działań niepożądanych, ocenę stopnia satysfakcji pacjenta z leczenia przeciwbólowego
- obowiązek prowadzenia postępowania terapeutycznego mający na celu łagodzenie i leczenie bólu.
Standard precyzuje rodzaje leczonego bólu u pacjentów – ból, który stanowi istotny problem kliniczny (ból wymagający leczenia w opinii pacjenta lub lekarza), i ból przewlekły – ból bez oczywistej biologicznej wartości, który zwykle trwa dłużej niż trzy miesiące i nie pełni już roli ostrzegawczo-obronnej.
Istotnym elementem regulacji, w przypadku udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu rozpoznawania, leczenia, monitorowania bólu, są przepisy zobowiązujące podmioty wykonujące działalność leczniczą w warunkach ambulatoryjnych do sporządzenia karty oceny natężenia bólu, która będzie dołączana do dokumentacji medycznej.
Rozporządzenie określa wzór karty oceny natężenia bólu, która będzie uwzględniała informacje dotyczące: lokalizacji, charakteru bólu i natężenia bólu, rozpoznania i zaleceń terapeutycznych oraz stosowanych leków przeciwbólowych i ich skuteczności.
Wystandaryzowane zasady postępowania dotyczą wszystkich przypadków udzielania świadczeń zdrowotnych leczenia bólu i nie są ograniczone do pacjentów leczonych wyłącznie przeciwbólowo. Standard dotyczy więc nie tylko podmiotów wyspecjalizowanych w leczeniu bólu, posiadających w strukturze poradnie leczenia bólu, lecz wszystkich podmiotów leczniczych wykonujących działalność leczniczą, w których w trakcie postępowania z pacjentem zgłasza on dolegliwości bólowe.
Zakłada się, że leczenie w ramach poradni leczenia bólu będzie odbywało się w przypadku wyczerpania możliwości diagnostycznych i leczniczych pacjenta z bólem w warunkach podstawowej opieki zdrowotnej albo w poradniach specjalistycznych w poszczególnych dziedzinach medycyny, w sytuacji trudności w postawieniu właściwego rozpoznania zespołu bólowego, braku lub niewielkiej skuteczności dotychczasowego sposobu leczenia bólu, wskazania do zastosowania inwazyjnych metod leczenia, jak również trudności w opanowaniu działań niepożądanych po zastosowanym leczeniu.
– Poradnie POZ lub poradnie specjalistyczne z poszczególnych dziedzin medycyny prowadzą leczenie bólu stosownie do rodzaju reprezentowanej dziedziny medycyny, w tym leczenie zachowawcze i zabiegowe. Natomiast poradnie leczenia bólu są specyficznymi rodzajami poradni, które specjalizują się w leczeniu bólu niezależnie od rodzaju dziedziny medycyny. Uzyskanie efektu terapeutycznego nie zawsze jest możliwe w dziedzinowych poradniach. W tej sytuacji pacjent może zostać skierowany do poradni leczenia bólu. Poradnie leczenia bólu powinny zapewniać zarówno leczenie zachowawcze, jak i zabiegowe możliwe do zastosowania w warunkach ambulatoryjnych. Kierowanie do szpitala uzasadniają wyłącznie techniki niemożliwe do zastosowania w warunkach ambulatoryjnych albo stan kliniczny chorego kwalifikujący do terapii w warunkach stacjonarnych. W celu zapewnienia odpowiedniej jakości udzielanych świadczeń, w szczególności w zakresie bólu przewlekłego, poradnie leczenia bólu będą stanowiły niejako „centra referencyjne” – czytamy w dokumencie.
Podmioty lecznicze będą miały obowiązek dostosować swoją działalność do ww. wymagań w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
Szacuje się, że z powodu bólu przewlekłego cierpi 27% dorosłej populacji naszego kraju, a w odniesieniu do osób powyżej 65. roku życia – 55% populacji. Co istotne, 20% z tych osób deklaruje, że nie byłyby w stanie tolerować silniejszego bólu. Statystycznie częściej ból przewlekły występuje u osób z chorobami układu krążenia i układu oddechowego.
Dyrektor USK dr Jakub Berezowski, rektor Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu prof. Piotr Ponikowski, Adam Niedzielski, Bartłomiej Chmielowiec, rzecznik MZ Wojciech Andrusiewicz, dr Magdalena Kocot-Kępska, dr hab. Agnieszka Mastalerz-Migas. Fot. twitter.com/MZ_GOV_PL.
Dodany: czwartek, 09 luty 2023 22:19
Wielkość: 110 KB
Pobrany: 275